Πριν κάμποσες μέρες γύρισα στο πατρικό μου στη Νίκαια. Εκεί, κρυμμένο ανάμεσα στις αναμνήσεις δύο παιδιών που ξέχασαν πια πώς να παίζουν, ήταν κρυμμένο και ένα κουτί με Lego. Στην αρχή δεν φανταζόμουν τι μπορεί να είχε μέσα αυτό το κουτί. Παραμερίζοντας μια σακουλίτσα με βόλους (τότε δεν ήταν βιοδιασπώμενες) και μερικές φιγούρες από ξεχασμένους εξωγήινους ήρωες, βρήκα τα Lego με τα οποία εγώ και η αδερφή μου παίζαμε σαν παιδιά.

Ξαφνικά κάτι σκίρτησε μέσα μου, ήταν το παιδί που θυμήθηκε χιλιάδες ώρες παιχνιδιού, γέλιου και ανεμελιάς μαζί με ανθρώπους που είναι τώρα μακριά μου. Αμέσως έβγαλα τα άλλα παιχνίδια από μέσα και πήγα το κουτί στον Αλέξανδρο. Χωρίς να χάσω στιγμή του έδειξα πώς μπορείς να φτιάξεις ένα αυτοκινητάκι, μετά ένα σπίτι, μετά ένα λεωφορείο και δεν θυμάμαι πόσα ακόμα πράγματα φτιάξαμε μαζί. Φαντάζει απίστευτο αλλά μετά από 33 ολόκληρα χρόνια, τα ίδια τουβλάκια εξακολουθούν να συναρπάζουν ένα μικρό παιδί με τρόπο τόσο μυστήριο που νομίζεις ότι είναι φτιαγμένα από συμπυκνωμένη μαγεία. Από εκείνη την ημέρα και κάθε μέρα παίζουμε μαζί με τα τουβλάκια.
Το πρώτο μου σετ Lego το πήρα στα χέρια μου το 1980. Ήταν ένα ένα βασικό σετ κατασκευών του 1977.

Τον επόμενο χρόνο ακολούθησαν ένα γκαράζ…
…και ένα μικρό αγωνιστικό αυτοκίνητο (καρτ).
Ψάχνοντας στο κουτί για να κατασκευάσω αυτά που έβλεπα στις φωτογραφίες δεν το πίστευα ότι τα τουβλάκια δεν είχαν χαθεί. Δεν πίστευα ότι είχαν αντέξει μετά από τόσες ώρες άγαρμπου παιχνιδιού. Αυτός ο συνδυασμός από το αυτοκινητάκι με το γκαράζ μου είχε προσφέρει απίστευτα πολλές ώρες παιχνιδιού.

Από εκεί και πέρα, μου αγόρασαν πάρα πολλά σετ. Κάθε ένα ήταν και διαφορετικό. Ελικόπτερα, αυτοκίνητα, διαστημόπλοια και άλλα πολλά.
Το τελευταίο μου σετ το αγόρασα το 1990. Ήταν ένα σετ Ρομπέν των δασών.
Τότε είχα πια μεγαλώσει πολύ. Συνέχιζα όμως να παίζω για χατίρι της μικρής μου αδερφής με την οποία έχουμε πέντε χρόνια διαφορά. Τότε δεν μπορούσα να φανταστώ ότι το 2013 θα έπαιζα ξανά με τα Lego. Τώρα βέβαια είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Δεν παίζω μόνο για χατήρι του γιου μου, παίζω και για το παιδί το οποίο κρύβεται μέσα μου και θέλει να κάνει παρέα με το γιο μου. Θέλει να γίνουν φιλαράκια και ελπίζω να είναι ο καλύτερος φίλος που είχε ποτέ.
TheDad
Υ.Γ. Δεν είναι τυχαίο που τα Lego έχουν κατακτήσει την αγορά του παιχνιδιού εδώ και τόσα χρόνια. Ενισχύουν τη δημιουργικότητα και τη φαντασία με τους άπειρους συνδυασμούς τους οποίους μπορεί να κάνει ένα μικρό παιδί με αποτέλεσμα να μην βαριέται ποτέ. Αν θέλετε να μάθετε την ιστορία της οικογενειακής επιχείρησης που κατασκευάζει τα Lego, μπορείτε να παρακολουθήσετε το παρακάτω video.
Και εμείς παίζουμε με τα Lego αλλά και με άλλα παιχνίδια του μπαμπά μας! Διαχρονικά και ποιοτικά 😉
Τυχεροί οι μπαμπάδες που φύλαγαν τα παιχνίδια τους. Εγώ δεν είχα αφήσει τίποτα όρθιο!
Τα lego είναι φοβερά και αθάνατα παιχνίδια!
Συμφωνώ! Η μεγαλύτερη ανακάλυψη μετά την τυρόπιτα! 🙂
Η σελίδα του Ελληνικού Lego User Group http://www.gricks.gr Ναι έχουμε περάσει σχεδόν όλοι μας τα 30 και θα παίζουμε για πολλά ακόμα χρόνια
Είδα την σελίδα σας Ηλία, πολύ καλή πραγματικά. Όσο έχουμε ακόμα ζωντανή την φαντασία μας θα μπορούμε να ταξιδεύουμε στους δικούς μας κόσμους με τα Lego. Γιατί αυτό που μου άρεσε περισσότερο στα Lego είναι ότι ο κόσμος με τον οποίο παίζεις γεννήθηκε πρώτα στο μυαλό σου.
Αν θες μπορείς να γραφτείς και μέλος, να παίρνεις μέρος σε διαγωνισμούς, part drafts, εκθέσεις και τα λοιπά. Βασικά είναι free για οποιονδήποτε αγαπάει αυτό τα lego και το έχει ακόμα και σαν ένα χόμπι