– Βαγγέλη, οι Μικροί Μεγάλοι ζήτησαν να βγάλουμε μια φωτογραφία από το μέρος που μπλογκάρουμε, μια και δεν πάμε στις Ψηφιακές Γειτονιές, να μας δείξουν λέει σε βίντεο.
– Ωχ, και τι θέλεις τώρα;
– Μια μικρή χάρη! Θα μας βγάλεις μια φωτογραφία;
Με ένα νεύμα δεν μας αφήνεις στην ησυχία μας, όλη την ώρα με το μπλογκ σου, όχι δεν ανεβαίνει η φωτογραφία, όχι κόλλησε ο υπολογιστής, Βαγγέλη, πώς κάνουμε αυτό, Βαγγέλη, πώς κάνουμε εκείνο, Βαγγέλη, το μόνο που βλέπω είναι μια μπλε οθόνη, Βαγγέλη, ο υπολογιστής θα ανατιναχτεί κι άλλες τέτοιες στιχομυθίες, ξεκίνησε με τα πολλά να τραβά φωτογραφίες και τότε κατάλαβα ότι πρέπει να με αγαπά αληθινά.
Στην αρχή είπαμε να βγάλουμε μια ήρεμη φωτογραφία αλλά δεν μας άρεσε τόσο πολύ.
Μετά ο μικρός ανέβηκε πάνω στην καρέκλα μου ως άλλος Ταρζάν…
Με αποτέλεσμα να σφηνώσει και εγώ να προσπαθώ να τον ξεσφηνώσω…
Μετά ο Βαγγέλης είχε την ιδέα να δείξουμε το ποδάρι του κι εγώ είχα σκάσει στα γέλια (και είχα εκνευριστεί γιατί η φωτογράφιση άρχισε να παίρνει πολλή ώρα)…
Εδώ φαίνομαι να αναρωτιέμαι “Γιατί σ’ εμένα, Θέε μου;”…
Και voila, το τελικό αποτέλεσμα (λεπτομέρεια: το ότι πίνω καφέ στη χριστουγεννιάτικη μας κούπα δεν πιστεύω να μην το προσέξατε…)
Αυτό είναι λοιπόν το μέρος που μπλογκάρω. Ένα σπίτι που κανείς δεν σου αποσπά την προσοχή. Καλά ψέματα. Είναι ένα σπίτι που μπορείς να συγκεντρωθείς μόνο όταν ο μικρός κοιμάται. Βασικά μετά συγκεντρώνεσαι μια χαρά γιατί σε παίρνει και σένα ο ύπνος!
Τέλεια!
Η τελειότητα άργησε μια μέρα αλλά μερσί! 🙂
αχχαχαχαχαχχααχαχαχα
βρε κατι μου θυμιζουν ολα αυτα! μονο που εγω ημουν προνοητική και δεν μπηκα καν στη διαδικασια! παρόλα αυτά είναι μια πολυ ωραία αληθινή φωτογράφιση!
οσο για αυτο με τον υπνο, ακριβώς έτσι όπως τα λες είναι! παρακαλάω να κοιμηθεί να ασχοληθώ λίγο με το blog, στα 5 λεπτά που κοιμάται πάω να δω τάχα αν είναι καλά γιατί μου έχει λείψει ήδη, έλα να την κάνω μόνο λίγο αγκαλίτσα και φεύγω και τελικά ροχαλίζουμε παρέα!
Τι σου θυμίζει, τι σου θυμίζει, ε; Τελικά, όλοι κοιμούνται με τα βλαστάρια τους παρέα! Αφού μας έχουν βγάλει νοκ άουτ… λογικό!
Το αποτέλεσμα καταπληκτικό!! 🙂
Σσσσσ! Μη λες για την κούπα! Έχω κι εγώ μια μεγάλη χριστουγεννιάτικη! Αφού είναι βολικές; Άσε που νομίζω ότι ο καφές είναι πιο νόστιμος! ;p
Παιδί μου, αν η κούπα που πίνεις τον καφέ δεν έχει τον Άη Βασίλη μέσα στο κατακαλόκαιρο, δεν λέει!
Όλα τα λεφτά είναι οι κάλτσες του Βαγγέλη και το σφήνωμα του Αλέξανδρου στην καρέκλα!
Βγάλαμε και τις κάλτσες του Βαγγέλη και δεν το κατάλαβα;
Γέλασα πολύ με τη φωτογραφία με το πόδι και το ύφος ” γιατί σε εμένα θεέ μου…”!
Ναι, αυτή είναι μεγάλο σουξέ. Πώς φαίνεται το φωτογραφικό ταλέντο!
χαχαχαχαχαχαχα!!
τέλειες οι φωτογραφίες με το ποδαράκι!!!! καλυτερη ιδέα δεν υπήρχε!
επίσης, έχουμε την ίδια καρέκλα γραφείου!! μόνο που εγώ δεν κάθομαι για να γράψω [προτιμώ τον καναπέ!] αλλά για να κοιμήσω την μπέμπα!!
Κάτσε να θυμηθώ από πού την πήραμε… Alex Pak;
Χαχα, έτσι ακριβώς! Αυτή είναι η μάνα blogger!
Η μάνα blogger ησυχία δεν βρίσκει! 🙂 Καλημέρα!
[…] Πώς έγινα μάνα και άλλες ιστορίες: To χρονικό μιας φωτογράφησης (7/4/2013) […]
Τιμή μας, που η μία στις δύο οθόνες είναι στο μικροί Μεγάλοι! 🙂
Γεια σου Χρήστο! Εννοείται ότι παρακολουθούμε Μικρούς Μεγάλους φανατικά!
Πολύ ωραίες όλες αλλά η τελευταία ήταν νομίζω η καλύτερη κι ας ήταν χριστουγεννιάτικη η κούπα!
Kathy by anthomeli
Καλημέρα Kathy! Δική μας είσαι κι εσύ! Ζήτω τα χριστουγεννιάτικα!
αχαχαχαχαχ τέλεια η φωτογράφιση σας! Κι αυτό που μόλις κοιμηθεί το παιδί και πεις επιτέλους, κλείνει αυτόματα κ το δικό σου μάτι, τι πράγμα είναι, συνέχεια αυτό παθαίνω!
Ομοιοπαθούσες λοιπόν! Ε, όλη την ημέρα τρέξιμο και δουλειά πού να αντέξουμε!